AİDİYETSİZLİK

Pisikolog sordu, -Kendini ait hissettiğin bir yer,şey,kişi? -Yok,dedim.Sonra düşündüm "yok"dediğim kadar aidiyetsiz miyim? Sabah kalktım,sırtımda dünya,aklımda öldürülem mazlumlar,kalbim bir mengenede...çok kötü bir uyanış,aklımla kalbimin alevlerinde yanış.Hemen ölsem rahat edeceğim,daha fazla suç ve günah işlemekten kurtulacağım.Ümit Yaşar olmaktan O'nun oğlu gibi olmak bazan bir çıkış yolu geliyor,aklıma da kalbime de. Aşamadığım bir sıkıntı,kişisel halim,yaşadığım dünya,aynı inançta olduğum insan yığınları.Hepsi sıkıntı.Sanki,bütün ölümlerden,yokluklardan,sömürülerden ben sorumluyum.Gazze'de,D.Türkistan'da...öldürülmeler benim suçum.Onlar ölürken ateşli kin beslemek,havaya çığlıklar atmak ciddiyetsizlik geliyor bana,iki yüzlü ve korkak,varlığı ile yokluğu düşman için anlamsız bir varlığım.Suçlusu olduğum zulümler için yaşamımda bir değişiklik gerçekte yok.Kızıyorum sadece.Allah'a havale ediyorum,Allah'ın bana yüklediğini. Aidiyet hissetmediğim bir evdeyim,ruhum muazzep,aklım biçare...Öğle oldu,evden çıktım,lk otobüse bindim.Üsküdar Bağlarbaşı'nda indim.Üsküdar bende başka bir dünya,ılık bazan serin bir cehennem,azıcık cennet.Atik Valide Camiine yürüdüm.Aidiyetsizliğim baki,üzerime rahatlamayla sızı arası bir duygu çöktü.Bu camiye yıllar yıllar önce geldiğimde de aynı duyguların seline düşmüştüm.Geçici de olsa bir rahatlama.Samandıra'dan buraya geliş sebebim bu sanırım.Bu caminin tılsımında azıcık rahat nefes almak ya da aldığıma inanmak.Olumlu,günah olmayan bir narkotik ortam.Havası,toprağı,yapısıyla bir terapik yer.Çay söyledim,Gazze'de bir çocuğun kanını içer hissi ve sorumluluğuyla içtim.Bir çay bir çay...daha.Buraya en azında şu an daha fazla aitim,bir anlam kattı gibi varlığıma.Kapı arasına sıkışmış parmağıma üflüyor gibi mekân,sızlıyor her yanım,azalırken kuşatan bir sızı. Nasipse,ikindiye kadar burdayım sonra Salacak'a ineceğim inşa'llah.Belki bir-'ki çayda ordan içeceğim.Bu tarafta güzelliğin içinden karşıdaki güzelliği seyredeceğim.Kız Kulesi'ni seyredip yalnızlığımızı karşılaştıracağım,ikimizde yalnınızız.Ben suçlu,günahkâr ve boşlukta O,masum,günahsız,zamanın binlerce yılında.Ben ölüp gideceğim,hayal ve hayat kırıklıklarıyla,günahlarla,suçlarla,aidiyeti olmadan.Bir yol arkadaşı,bir canlıya faydası,bir yolu olmadan,ölüp gideceğim."Keşke"lerin örümcek ağı gibi ördüğü bir hayatı "Hele ki"nin varlığının yokluğundan farksız bir bitişle sonlandıracağım.Kader,kaza,ecel konusunda karışık kafamla gideceğim.Çocuklarımın,refikimin,tanıdıklarımın hayatında olamadan tıpkı,anne-babamın hayatımda olamadığı gibi gideceğim.Üç-beş şiir,aylrdır hatta yıllardır kurgusuyla meşgul olduğum hikâyemi yazamadan gideceğim.Ne hoş bir sâdâ,ne hoş bir bela kalmayacak gerimde. Tutkuyla yaptığım,asla ederince kazanamadığım,yaparken zevk aldığım işimin sonucu olarak çalılar,çimler,ağaçlar kalacak.O ağaçların benim dikili bir ağacım olduğunu kimse bilmeyecek.Bilenlerde ihtimal bir salak,bir mal olduğumu söyleyecekler,gönlümün mutmain olduğu bir mallık. Çok az "yaşamak güzel!" dedim,çok az güzel yaşadım.Daimi bir yalnızlık,bir anlaşılamazlık duygusu,çokca ölmek isteğiyle doldum.Kendileriyle olduğumda kendi eksikliğimi çokca gördüğüm bir arkadaş çevrem var.Bu yalnızlığı katlanılabilir kılıyor elbette.Yanından ayrıldığımda-uzakken bile yanımda hissettiğim var elbette ve O'nun varlığını hep hissetmek hep acılarımı sızıya döndürüyor. Atik Valide Camii bahçesindeyim,Samandıra'dan geldim,yabancı bir ortamdan tanıdık ve son yolculuğa gideceğim yere."Ölüm ne garip şey anne?" diyor ya Ahmet Kaya yok,garip değil ölüm.Herkesin hiç aklına gelmeyen mutlak'ı benim hiç aklımdan çıkmayan mutlak'ım.Garipte gelmiyor bana,ondan mıdır bazan "Niye yaşıyorum ki?" sorum. Samandıra'dan geldim,çaylar içtim.Çay,yerine,ortama,içilenlere göre değişiklik gösteren bir bade.Şu an hayatımın en güzel çaylarını içiyorum,en güzel mekânlardan birinde,kimliksiz,bağımsız,günahlâr ve suçlu.Birazdan ezan okunacak,cami önlerinde yapılan dünyevi hesaplar,daireler,banka hesapları namazda yine akılda olacak.Secdede dünyaya eğilinecek,Allah görecek tüm bunları.Gazze yine vurulacak,D.Türkistan yine ezilecek,uluslararsı an(t)laşmalar yine masada olacak,ben yinebtüm suçları sırtımda hissedeceğim...ben yine yaşamayı anlamsız bulacağım ve ben yine eceli aşamayacağım. Yaşamak ne garip şey anne!?