EVİN HÜZNÜ

Geçip gittiler, böyle kaldım yalnız başıma Giden günleri anıp derin "Aaah!"lar çekerim Şen şakrak günlerimden geriye kalan bu gün Dökülmüş duvarlarım,kırık pencerelerim. Şurda-ocakbaşında oturan koca reis Sobadan dökülen kül tavanı kaplayan is Ne kadar güzeldiniz ve ne kadarda nefis Ne tadı ne tuzu var hep bomboş gecelerim. Sabahları bir sofra etrafında oturan Kimi dizini büken kimisi bağdaş kuran O güzel günler şimdi boş odalarda duran Anarım ve ağlarım ve ağlar hecelerim. Tek başınayım,yorgun,kırgın,yıkılmış,üzgün Dökülüyor her yanım ve ölüyorum her gün O neşeli insanlar-onlar ile giden dün Bilsem ki gelecekler dirilirim,beklerim.