MELANKOLİ

Nasılda ince bir ilkbahar, Nasılda okşayan meltem, Türlü çiçeklerden toplanmış kokular Bir gönül çağıltısı bırakıyor, Gelmeyen kış giderken. Güneşten parlak yüzün etrafında Karanlıktan öte bir gecenin kuşatmışlığı Ve parlak güneşin merkezinde iki karadelik On yıllar öncesine alıp götüren bir gencecik/ On yıllar öncesini alıp getiren bir körpecik. Radyoda çalıyor "Hani o kaybolan yıllarımı verseler..." Yine kaybederdim şüphesiz fakat, Bu defa doyasıya bakardım o yüze O gözlere, O kuşatmış karanlığa Okul bahçesinde daha uzun Ve daha yavaş dolaşırdım. Daha bir sakin,daha bir meltemsi anlatırdım Sevdiceğimi O'na. Bu gelmemiş kışın Biterken düşürdüğü haldir beni. Radyo yaralarımı kaşıyor, Hava ölülerimi diriltiyor Metroya giden genç kız O'nu bırakıyor canıbaşıma. Melankoli bunlar hep melankoli Biraz yangın yeri Biraz yangının kendi Üzerindeki ağırlığn altından Arasıra kımıldayan sevdanın hali Saf melankoli.