BİR Mutezile,kaderiye,cebriyye...hayallerim,isteklerim,umutlarım,yaşadıklarım ve yaşamakta olduğum arasında dolaştım gün boyu...Topal Rıza dayı gibi bulgur değirmeninde taşların altında ezildiğimi,kanlarımın beynimin  çeperlerine sıçradığını,etlerimin ezilip jelsi bir hal aldığını seyrettim.Kendime acıdım uzun uzun,ne yaşamaması gereken biriyim ve ne yaşanmaması gereken bir hayatı yaşıyorum.Yaşıyorum işte!Başkasında görsem ".iktir be!" diyeceğim bir yaşam,kendimden de esirgemedim ".iktir be!""Kader..."desem kaderiyye gibi Allah'a bühtan "benim ..kyemem!.."desem bu kadar kötü olacağıma inanamıyorum.Her ne kadar birinci çevre için şeytan olsam da...inanmıyorum;hepsinin faili tanrısal bir akıl ve yetenek sahibi değilim.

      Azizem,

Uzun bir giriş oldu değil mi?Konuşmaya,bir muhatapla uzunca konuşmaya ihtiyacım var.Kendimle,bazan içten bazan sesli konuşmalar artık "kesmiyor!"Şiir,çay,cıgara,türkü de kesmiyor.Kur'an da kesmiyor.Dostlarla sohbet(ler) de,inzivalar da kesmiyor.Baktığım ve bakan her yüzde acıma,her sözde alaysı bir giz,uzanan ellerde kirpi dikenleri görüyorum.Benim bana ve etrafın bana fiilleri birer değirmen taşı, ben o taşın döngü alanında sıkışıp kalmış bir insan tanesi...ne un olurum,ne bulgur,ne başka bir ürün.

      Bir tek sen konusunda mutezili inanıyorum Azizem,senin failin benim,benim  tanrısal yanım.Yalnız,çaresiz,muhtaç bir tanrı...seni yaratmış,yarattığının aşığı ve muhtacı olmuş,gideceği tek sığınağı yarattığı olmuş garip bir tanrısal faillik.Kalan her fiil Allah'la benim aramda.Bazan O'nun "Kün" emri,bazan benim yunan mitolojisinden fırlayan müşriksi tanrısal gücüm...

      Bir kaç yıldır mecbur kalmadan aynaya bakmıyorum Nihan.Bakamıyorum açıkcası;öyle bir ben tarif ettilerki ilk çember yakınlarım,bakacağına bakmadan tükür geç,sevap bile kazanırsın!Bütün kötülüklerin müellifi,tüm günahların mucidi benim.Değdiğim yerde ot bitmiyor,ayağımın uzandığı yer kuraklaşıyor,sesimin erdiği kulak ağrıyor,gözümün gördüğü kötürümleşiyor...Eskaza baktığımda tanrıça ate beliriyor aynada.Kötülüğümün derecesine bakar mısın,aynada bile olduğumdan değişerek/dişileşerek  var oluyorum.Hiç olmak istediğim olamıyorum.Kurduğum hayallerin uzak sahiline bile yaklaşamıyorum,umut ettiklerim umut olarak bile uzunca kalamıyorlar.İyi şeyler düşünmekten bir adım ileri gidemiyorum.

      Nihan,Azizem,

Yaşadığım hayat bana "özel biriyim" duygusu yaşatmıyor desem yalan olur.Her şeyimin yalan olduğu gibi.Çünkü,ne kaderiyye ne cebriyye açıklamıyor yaşadığımı.Tartışmasız faili olduğum bir eylemler bütünü hayatımı niye böyle boktan yaşayayım?Her fiilimin izin makamı,telifcisi olan Allah niye hayallerime,istediğime ters bir hayatı dayatsın?Ne ben tam bir pisikopat,mazoşistim,ne Allah zalim.Seninle bu defa daha uzun konuşacağım,daha derin,daha kimliksiz.Şimdi bir nefes alayım,bir nefes al,biraz belki içimizde olan onsekiz bin aleme bakalım.