EVİMİZ

EVİM(İZ) "Mayıs '970" köşe taşında yazan Elli'ki kurban geçmiş ve elli'ki ramazan "Ne kara günler görüp-ne çilelere yurtluk- Etmiştir,kim bilir ki?!."düşünüyorum bazan. Zeminde durulmadı,üç ambar iki oda, Yapıldığında beri mekân tutmuş orada, Evlendiği ilk sene büyük abim kalsa da Sonra hiç durulmadı dolduruverdi hazan. Üst katında üç oda yine L bir koridor, Saray gibi gelirdi,ne küçük gördük ne hor, Altı çocuk,iki gelin,torunlar da oluyor, Ocakbaşında her an kaynardı koca kazan. Büyük oda;hem salon,hem mutfak,hem de banyo O zamanki evlerde dizayn böyle oluyo En güzel oda ise misafire kalıyo, Bu evlere planı böylece yazmış yazan. Saman karışık "sıva" duvarlarını örten Dört yanda dört pencere hep yeşillikler gören Köyün en alt ucunda az ırakca gözlerden, Bir nokta görülemez manzarasını bozan. Ne güzel günlerimiz,zamanlarımız oldu, Hüzünlü ve şen sesler duvarlarında kaldı, Sanki yaşadığım o günler kadim masaldı, Şimdi o hatıralar göz kapağım dan sızan. Her odada bir "Köşkü" üzerinde bir kilim, Türküde dediğince "Kilimde ilmik halim." Evimiz orda garip,zaman mı biz mi zalim? İçimden bir ses diyor "O evi artık az an!" Gün doğmadan sofraya oturan tam on kişi, Bir gün bile azalmaz günbe gün artar işi, Yıllar alışkanlığa dönüştürmüş gidişi, Alışkanlık dışına tek abim oldu sızan. Ninem gitti ardındabir boşluk bırakarak, Ölümsüz anıları duvarlara çakarak, Eve her girdiğimde duvarlardan akarak, Ninemin hayalidir gerçekliğimi bozan. Daha akil değilken bu evde ilk günahım- Yazıldı defterime, bu evde ilk "Ey vah!"ım, Her içeri girişte duyuyorum Allah'ım, "Senin hastalığındır bu ev, senin ilk cezan!" Sonra annem tabutla ayrıldı bir gün burdan, Anılar bırakarak yazdan,kıştan,bahardan, Eridi gitti sanki,bütün anılar kardan, "Gelde köşküye..."diyor duvarlar "...hadi uzan!" Evimiz,şen-şakraktı bu yalnızlıktan önce, Eksildi güzelliği her mensubu gidince, Zaman bir yalnızlığı dokumuş ince ince, Anlatmıyor bu hali ne anlatış,ne izan. Bir gün Hasan abimin tabutu getirdik- Helâlliğini alıp son yerine götürdük, Duvarlarına sinmiş hayalleri bitirdik, Bitti evin neşesi,çöküverdi bir hazan. Çocukluk-ilk gençliğim,melankolim ve sara'm, Bu evde var oldular,burda oldu ilk yaram. Burda başladı dünya-burda bitsin maceram, Birde ben olmalıyım duvarlarında gezen.