Sabah

Önce,dimdik bir yokuşu tırmandım ve Samandıra'nın en yüksek noktalarından birine çıktım.Şehrin doğu cenahı puslar altında,İMES ve batısı berrak,Kartal ve açıkları hafif puslu.Birkaç fotoğraf çektim.

   Frenlere yüklenerek indim caddeye,az serbest bıraksam duramam belkide.Altta bir eşofman,üstümde beyaz bir tişört,telefon elimde,spor ayakkabılar falan...sanırsın,Acarlar sitesi mukimiyim.Bir otobüs durağının önünden geçerken üzerimde "Tuzu kuru ibnenin..." bakışlarını hissettim iett bekleyen amelelerin,pardon,emekci kardeşlerimin.Yani,zarfım bu lakırtıyı hakediyor.

   Şu an,her sabah bir amele olarak iett beklediğim durağın yanın-her sabah aynı acıyı duyarak oturduğum gibiyim;canım yanarak oturuyorum.Niye?

   Yakın bir zamanda küçük mahduma "Oğul,nasıl bir babayım?" diye sordum."Hiç yoktan iyidir." dedi.Mevzuyu Baki'ye anlattım.Güldü,sonrada "Halaoğlu,hemen bir imaj çalışması yapmalısın." tavsiyesinde bulundu.O tavsiye aklımda,birazda rüşvet babında,şu sn oturduğum yerdeki kafe restorana getirdim çocuğu.Birer pide,ikişer çay,üç pide de eve.Brş pide,dört çay hesap üç yüz lira.Bir falezden aşağı atılmışım gibi içim bir geçti,nefesim bir daraldı...verdim üçyüz'ü."Dört çay kırk lira" desek,kırksekiz lira pidenin tanesi.Kusacağım "paraya yazık."Dedim "İçimde kalsın bu kazık.Her sabah görüyorum burayı,güne söverek,kinin diriliğiyle başlarım." İçimde kalmasa çıkarabileceğim sanki.Hem neyime benim imaj-mimaj düzeltme.Sanki,hayatımın tek düzgün olmayan yanı bu!?Bırak "Hiç yoktan iyidir." halinde kalsın,aptallık işte.Belki bir gün pide yemeden "Keşke şimdi olsaydı!" der.Demese de olur ya...neyse.Karşımda o kafe ve ben yaralı yabani hayvan gibiyim.

  Acarlar sitesinde yada bok kokan İzmir'in kordon boyunda,Teşvikiye'de cadde boyunca yürüyen kişi halimin altında an itibariyle oturağı acı içinde-içi kıvranan biriyim."La oğlum,bura Samandıra,kırksekiz lira pide ne?Hadi ben bir eşşeklik ettim,sen niye azıcık şefkatli olmuyorsun?"Çayda on lira pahalı.

Güzel bir sabah...Ahanda buraya içimi döktüm,çam kokularını doldurdum dumanla birlikte ciğerlerime...çayın yokluğu hissettiriyor kendini.

Hayırlı sabahlar efendiler.