Ben

İsmail'i kesemeyen o bıçak, İbrahim'e hitap olan sözüm ben. Nuh'un gemisine binmeyen oğul Ve Lut'a musallat olan yüzüm ben. Yarım idi ben olmadan yeryüzü, Nurum ile var kıldırdı gündüzü, Yokuş ettim inkârımla çok düzü, Kâinatı tamamlayan cüz'üm ben. Yeşeren yaprağın içinde ölüm, Tebessüm altında saklanmış zulüm, İlkbahar,yaz,sonbahar,kış;dört bölüm, Daldan kopan yapraktaki güz'üm ben. Bülbülün tutkusu güldeki har'ım, Yakmayıpta bahçe olan bir nar'ım, Goncayı açtıran ben;ilkbaharım, Bazan ayaz-bazan yakan yaz'ım ben. Aşığın gönlünde tatlı bir acı, Ve, bazan da o acının ilacı, Sevilende gurur-sevende sancı, Çölde Mecnun-Leyla'daysa naz'ım ben. Şiirde duyguyum-türküde sözüm, Kalp olmasa bana olmazdı lüzum, Pir Sultan'da deyiş,Yunus'ta nazım, Neyzen'de ney ve Veysel'de sazım ben. Anlamım değişir kişiye göre, Kiminde kanunum-kiminde töre, Alt-üst,ön ve arka;her yan-her yöre, Sınırım ben,her oluşta baz'ım ben. Ben;iblisin kıskandığı çamurum, Meleklerce tazim olmuş hamurum, Divaneyim-viraneyim-mamurum, Cennette nur-cehennemde köz'üm ben. Ben;benle sınanan tek yaratılmış, Övülen-kınanan tek yaratılmış, Yaratan hem aziz-hem zelil kılmış, Oluşuma göre;acı,haz'ım ben.