Gönül Dağı'ndan...

Rahmetli Akşf EMRE için yazılmış bir yazı okumuştum ve bir satırı şöyleydi "Sureti ile sireti bir olan adam."Ne güzeldir suret ve siret birliği.Bu tanımı,güzel isim verilmiş kimseler-güzel yaşadıklarında da demez miyiz " İsmiyle müsemma olmak... Bu akşam,Gönül Dağı'nda geçen bir "söz"dü "İnsan,güzel insanlar toplamalı ömründe...Ben,hep kelimler topladım,cümleleşmeyen kelimeler..."" Güzel insalar"da topladım yahut onlar beni buldular,kelimelerde topladım.Güzel insanların suretlerinden etkilendim,siretleri,etrafıma çevrili duvarları aşamadılar,öyle görüyorum...Ben de aşamadım duvarlarımı.Aklım,hep kalbimin önünde oldu-olan kadarı!Kalbim,hep cümleleşmek çabasındaki kelimeler gibi...çırpındı,durdu.Ne aklımın bataklığında boğulabildim,ne kalbimin ferahlığında olabildim."Entübe!" bir ömrü tüketmekteyim,tükenmekteyim! Epeydir okumuyorum,bakıyorum,seyrediyorum,dinliyorum."Herşeyi anlıyor" gibiyim,anlamadıklarım ilgilendiklerimin toplamından fazla!Cümlelerde biraraya getiremediğim kelimelerin dağınıklığındayım.Parağraflaşamayan cümlelerin anlatım yetersizliğinde!..Serbest yazılmış bir şiir akıcılığında tadımı alıyor,kafiyesizliğin eksikliğiyle debeleniyorum.Adeta "Bende bir ben vardır-Benden içeru!" İsmimle müsemma değilim,cismimle-ismimin anlamını tüketiyorum. Bazan;bir Kuşcu,bir Ciritci Abdullah farkediyorum varlığıma işlenmiş...Gayet akil,olanları-olayları okuyan,fehmeden...Ve,hemen onları öldürüveren akıl+nefs ittifakının ağır darbesiyle sersemliyor,dağılıyorum. Bir türlü,aklımı ve nefsimi kalbime yaklaştıramadım.Bir türlü ittifak etmiş bir varlığım olmadı.Ülkem gibiyim;en az iki taraf,bazan üç."Allah'tan!" kazanamasa da "pes" etmiyor kalbim."Yoksa;"dünyaya rüku-zevklere secde ettirirdi akıl+nefs ittifakı. İnsan bu;"Unut!" der;"Geçmişi,hatalarını hatta,suçlarını!" Oysa,unutmamak,unutmaktan evladır.Unutunca;yeni hatalar,günahlar,suçlar için yer açarsın ömründe.Unutmazsan;siretini onarabilirsin.Siret onarılınca surette onarılır-suret onarılınca sirete de yansır. Geçmiş,bazan botumuzdan uzun-bazan boyumuzdan kısa bir gölgedir.Biz olduğumuz sürece bir geçmişimiz olacak,geçmeyecek hiç birşey!Belki;unutmadan ama takıntı halinede getirmeden o gölgeden yararlanmaktır marifet.Geçmiş,bir nefret,korku hali olmadıkca yol gösterir-yada ona bakarak yolu görebiliriz.Yolumuzu kaybettiğimizde,geçmişimizi kaybetmişizdir.Yarın,bugünün üzerine kuruluydu,"dün" zembereğini çevirerek zamana hareket veririz. "Kelimeler topladım,cümleleşmeyen!" demişti ya;belki o kelimelerin cümleleşmesinden korkmuşumdur,kimbilir?.. Hayırlı sahurlar.