ZEVK

ÇAY,Boğaz,Sevcan Orhan,
Birde cıvara tüttürürüm,
"Al sana" mutluluk.
"Bu kadar mı?"
Say ki bu kadar!
Evim,arabam yok,
Çalıştırmayacak bir gelirim,
Say ki bu kader.
Termosum var,
Bardağım,şekerim,
Türkülerim...
Say ki bu;
Kendini aldatmak.
Olsun,
Şimdilikte olsa;mutluyum,
Birazda hüzünlü,
Rüzgara çevirip yüzümü
Dumanla-temiz havayı katmak
Bırak böyle kalsın!

"Dünya kadar malın olsa ne fayda!"
Bir tike yiyemedikten sonra;
Boğaz kıyısında
Gün batımında,
Gün doğarken.
Birazcık kam al be dostum;
Nefesin varken!
Varını bırakacaksın-yiyecekler,
Birde -belki- sövecekler.
Neye yaradı dünya kadar mal?
Çekip gideceksin
Burda yiyemedin,
"Orda" sefa mı süreceksin?
"Gününü göreceksin!"

"Gel ey gönül mülk edinme bu dehri!"
Bir top bile bez götüremezsin!
Başından ve ayaklarından bağlarla,
Çeneni de,
Birde pamuk tıkarlar;
"Zıkkım" bile yiyemezsin!
Hadi kuzum,
Hadi canım;
Biraz zevkine bak.
Basit;
Bir çay,
Bir simit,
Bir türkü;
Bence bu!
Zevk deyince;
Karı-kız,
İçki,kumar,
Pahalı geziler mi sandın?
O sandıkların;
Bir düşüştür-zevk değil.
Bir yorgunluğu,
Bir hüznün arkadaşlığında,
Boğaz kenarında demlemektir zevk!
Aklın gavurlukta senin zevzek.