FOTOBİYOGRAFİ-2/1
FOTOBİYOGRAFİ-2/1
Gecenin 01.50'si,uykusuz yatağımda,aklımda ölüm ve şekilleri üzerine düşünceler.Fazlaca ölmüş/ölü ve şimdilik,yatağı mezar gibi kullanan biri olarak ilgimi çektim;hala diri düşünebiliyorum,Allah Allah!..
Gecenin 01.50'si,
Aklımda ölüm
Sıcak mezarımdan kalktım;
Bir kahve,
Bir türkü,
Bir ölüm yazısı;
Belki öldüğüm "şekillerden biri" olarak,
Boşalmış göz,
Ağız,
Kulak çukurlarımdan taşmakta,
İnsanın,
En son iş'i aş'ı biter.
Hele aş'ı;
Artık gelen eceldir
Ve,elinden tutup getirdiği ölüm.
Artık,ya bir bahçelerde gezintiye çıkarsın,
Ya devam eder getirdiğin "zulüm"
Getirdiğin;
"Bir ömür"
Elinle,
Dilinle,
Halinle biriktirdiğindir
Ölümle birlikte dirildiğin.
Ne çok ölür insan,
Ne çok ölüm şekli ve seçeneği
"Mecburiyet"i vardır.
Bir gün,
Biriktirdiği tüm şekillerin
Mecburiyetlerin
Hepsini doldurur heybesine
Yaşadıkları başkalarına kalır;
Ya rahmet anılmak
Ya çöplüğe konulmaktır artık kalanlarda var olmak.
Ne çok ölür insan;
Kiminin sevgisi/sevdiği,
Kiminin hayalleri,
Kimini gerçekleri,
Kiminin sevinçleri,
Kiminin hüznü/hüzünleri,
Kiminin gülüşleri,
Kiminin tebessümü;
Ölür insan/ne çok ölür.
Parça parça ölür,
Ömür,lime-lime olur.
Bir gece yarısı kalkar
Öldüğün şekiller üzerine yazarsın.
Hani derler ya;
"İnsanın içi bir mezarlıktır/
En büyük mezarlıktır!"
İçinde ki mezarlıktan
Satır-satır akarsın
Belki,biraz çürümüş et kokusu
Dizelerle
Bir karanlıkta çıkarsın.
"Sessiz yaşadım,kim nerden bilecek öldüğümü?"
Diyor ya Akif..
Kimi,tantanalı yaşamıştır
"Bağıra-çağıra" ölür,
Her şeyi gözlere sokularak yaşadığında
Gözlere gömülür.
Gözler bir görmezlenir
Ve ölüm gerçekleşir.
Sessizdir kimi;
Diliyle,
Eliyle,
Haliyle sessiz.
Yaşarken farkına varılmaz,
Öldüğünde,
Sadece,düşenlerin farkedeceği
Koca bir boşluk oluşur.
Ve o boşluğa
Daha önce içindeki mezarlığa gömdükleri düşer sadece.
Ölüm,böylece farkedilen bir gerçeklik olur.
////////////////////
İlk ne zaman
Ve neyimle öldüğümü hatırlamıyorum.
Ömür varlığında
Yoklukla yoldaş olduğumun
Çoktan farkındayım.
Ortaokuldaydım,
Devlet Parasız Yatılı
Dersleri az,
Harici çok "okuduğum" zamanlardı.
İlk aldığım kitaplardandı
Akıl ruh hastalıkları üzerine bir kitap
O kitapla kendime ilk ölüm teş
Gecenin 01.50'si,uykusuz yatağımda,aklımda ölüm ve şekilleri üzerine düşünceler.Fazlaca ölmüş/ölü ve şimdilik,yatağı mezar gibi kullanan biri olarak ilgimi çektim;hala diri düşünebiliyorum,Allah Allah!..
Gecenin 01.50'si,
Aklımda ölüm
Sıcak mezarımdan kalktım;
Bir kahve,
Bir türkü,
Bir ölüm yazısı;
Belki öldüğüm "şekillerden biri" olarak,
Boşalmış göz,
Ağız,
Kulak çukurlarımdan taşmakta,
İnsanın,
En son iş'i aş'ı biter.
Hele aş'ı;
Artık gelen eceldir
Ve,elinden tutup getirdiği ölüm.
Artık,ya bir bahçelerde gezintiye çıkarsın,
Ya devam eder getirdiğin "zulüm"
Getirdiğin;
"Bir ömür"
Elinle,
Dilinle,
Halinle biriktirdiğindir
Ölümle birlikte dirildiğin.
Ne çok ölür insan,
Ne çok ölüm şekli ve seçeneği
"Mecburiyet"i vardır.
Bir gün,
Biriktirdiği tüm şekillerin
Mecburiyetlerin
Hepsini doldurur heybesine
Yaşadıkları başkalarına kalır;
Ya rahmet anılmak
Ya çöplüğe konulmaktır artık kalanlarda var olmak.
Ne çok ölür insan;
Kiminin sevgisi/sevdiği,
Kiminin hayalleri,
Kimini gerçekleri,
Kiminin sevinçleri,
Kiminin hüznü/hüzünleri,
Kiminin gülüşleri,
Kiminin tebessümü;
Ölür insan/ne çok ölür.
Parça parça ölür,
Ömür,lime-lime olur.
Bir gece yarısı kalkar
Öldüğün şekiller üzerine yazarsın.
Hani derler ya;
"İnsanın içi bir mezarlıktır/
En büyük mezarlıktır!"
İçinde ki mezarlıktan
Satır-satır akarsın
Belki,biraz çürümüş et kokusu
Dizelerle
Bir karanlıkta çıkarsın.
"Sessiz yaşadım,kim nerden bilecek öldüğümü?"
Diyor ya Akif..
Kimi,tantanalı yaşamıştır
"Bağıra-çağıra" ölür,
Her şeyi gözlere sokularak yaşadığında
Gözlere gömülür.
Gözler bir görmezlenir
Ve ölüm gerçekleşir.
Sessizdir kimi;
Diliyle,
Eliyle,
Haliyle sessiz.
Yaşarken farkına varılmaz,
Öldüğünde,
Sadece,düşenlerin farkedeceği
Koca bir boşluk oluşur.
Ve o boşluğa
Daha önce içindeki mezarlığa gömdükleri düşer sadece.
Ölüm,böylece farkedilen bir gerçeklik olur.
////////////////////
İlk ne zaman
Ve neyimle öldüğümü hatırlamıyorum.
Ömür varlığında
Yoklukla yoldaş olduğumun
Çoktan farkındayım.
Ortaokuldaydım,
Devlet Parasız Yatılı
Dersleri az,
Harici çok "okuduğum" zamanlardı.
İlk aldığım kitaplardandı
Akıl ruh hastalıkları üzerine bir kitap
O kitapla kendime ilk ölüm teş
Yorumlar
Yorum Gönder