Zamanını fotoğrafı/12-04-2020

Arkada;bugün,ortada;dün,en önde; yarın,
Neylersin ki böyle hayat;ömür aracının etrafında,
Bir rahimden sonsuz rahme yolcusuyuz yolların.
Geçmişin yükü altında eğilmiş belimizle,
Bugünün nimetleriyle doluyken ellerimiz,
Yarını bilmeden yürürüz;bugün ve dün'e uğrar yolumuz;
"Dünya etrafımızda dönüyor" sanan halimizle.
Ateşimizden fazladır yele savrulan külümüz.
Hazza olan düşkünlüğümüzdendir nisyanımız,
Unuturuz;çünkü dünya için kaynar kanımız.
Bir çizgidir hepsi ömür diye tesmiye ettiğimiz;
Dün; babam,bugün; ben,yarın;çocuğum!
Adem'den beri sabit olan tek isyanımız;
Onu da beceremedik,haz'dan putlar yaparak,
Ta başında sapıktık bu kısa yolculuğun;
Yaptığımız zevk veren,
O putların koynunda aldığımız her soluğun;
Kanına girerek ve canını acıtarak,
Eridik zamanların dar arlıklarında.
Artık;
Yol-yolcu,yolda geçen zaman bitti burada,
Üç gölge bir arada;
Ölüyoruz!
Değil mi ki;ölüme doğduğumuzu unutup,
Herdem-her yeni gelen, dün-bugün-yarın olarak,
Baas-u badel mevt'te ki ahdi unutup
Yeni haz tanrıları yapabileceğimiz,
Yep-yeni bir günahı-yeniden buluyoruz.
Bir araba;arkada;bugün,ortada;dün,önde;yarın,
O arabanın etrafı mücessem yalanların
Sarıp-sarmaladığı nisyana sin bir dünya
Dünya;
Üç zamanın gölgesini birleştirip
Bir fotoğraf karesine sığdırılmış bir rüya.