Sohbet-1
Evladım,
Konuşalım biraz.Mevcut zamanı biz,üç kuşak birarada yaşıyoruz;babam,ben ve sen/babamın,benim ve senin zaman(lar)ımız.Babam seksen yaşında,gurbeti yok,toplumsal yaşamı yok,zatının telifi olan bir yaşamı yok.Ben,elli yaşımdayım,sılam yok,toplumun içindeyim ve bir kısmına göre "deli" yim,yaşamında;telifde,tevilde çokca.Sen,yirmi üçündesin ve henüz müktesep bir yaşamın yok ama,gurbetin de yok.Babamın yurdu,benim gurbetim/benim gurbetim olması gereken senin sılan."Zaman işte..."ve "insan işte..." savrulup duruyoruz,elden-ayaktan kesilinceye değin.Kimimizin, hiç geleceği olmazken/kimimiz geçmişsiz yaşıyoruz.Ne çok insan gördüm;"dün"de takılıp kalmış,yaşarken lanet ettiği "dün" bir ip olup oğazına geçmiş,bir türlü o ipi boğazından çıkaramayan.Ve,ne çok insan gördüm;"dün"ü hiç hatırlamayan,"bağlarından boşalmış"/bugünü boğazına geçirmiş,astımlı bir hasta halinde.
Oğul,
Ne çocuk ebeveyni/ne ebeveyn çocuğu seçebiliyor bu;harika bir seçimsizlik.Düşünebiliyor musun;çocuğunu seçebiliyorsun!cinsiyetini,saçını,rengini,boyunu,kilosunu,sağlık-hastalık halini...Dünya,hemen hemende tek tip insanla "dolup taşardı." Çocuğunu seçememek yada ebeveyni seçememek "paha biçilemez" bir değerdir.
Sen ve kardeşlerin,seçme hakkım olmaksınız "sahip olduğum" en seçilesi güzellikler",eşsizlik"lersiniz.Şükrünün edası ancak edasının imkânsızlığı anlaşılarak bilinecek bir seçimsizlik.
Üç zamanı aynı zaman diliminde yaşayan üç kişiyiz;babam,ben ve sen.
Babam;toprağı bilir sadece.Tarlası olarak,bahçesi
olarak,kendisinin olarak.Herşey toprakla anlamlıdır O'nun için.Toprak;anadır;sarar,yardır;sarılır/sarılınır,evlattır;sevilir,gelir kapısıdır.Herşey toprak/toprak herşeydir.Bazan buna kızsam da çoğunlukla "başka ne/nasıl olabilir ki?" diyorum;" adamın hayatı bu.Gözünün ilk gördüğü toprak,hep yanında olan toprak,hep yanında olduğu toprak.Ola ki;anacığımdan bile çok sevmiştir toprağı.Anacığımın anlamı bile, toprakla anlam kazanmıştır.Babam;toprak zamanlı bir insan.İçinde toprak olmayan bir iş,bir sohbet,bir ticaret,gezi...ne bileyim;bir olgu olamaz.Dolayısıyla seninle benim zamanımıza aykırı,bizden ileride geçmiş ama geri kalmış bir zaman.Ne benim oluşmam/olgunlaşmamda etkisi olabilmiş,ne sana etkisi olacak bir zaman.
Ben,"bir karış toprağı"olmayan ama işi toprak olan.Toprağa dokunduğunda çiçek olduran,yeşil olduran,toprağa ebelik yapıp ağaç doğurtan ben.Zamanını toprağa dokunup şiirle tesviye edip,nesirle renge ve kokuya boyayan ben.Toprağa,dişinin kokusunu/erkeğin otoritesini duyarak bakan ve toprakta yaşamın;cinsler,renkler,kokular harmonisini gören ben...
Din takıntısı olan,takıntısını imanlaştırmıl ben.imanlaşmamış takıntının hastalık/takıntı olmamış imanın boş bir kabuk olduğuna inanan ben.Takıntı;aklın sapmışlığını kalbin törpüleyip şekillendirmesiyle oluş.Din denilince beni bağlayan(?) İslam'dır.İslam;tüm anlamlar,tüm oluşlar,tüm varlığın menbaı,var ve yok'luğun sebebi.Rahime düşüşten toprağa dönüşe kadar İslam.Baba-ana,yar,çocuk,vatan,yaşam ve ölüm;İslam.Söz;O'nunla manaya kavuşur,yüz O'nunla güzelleşir,öz O'nunla vücuda kavuşur;emelleşir,amelleşir.
Ben,babamın,toprak rengi zamanının içinden çıkmış yeşil bir zamanım.Rengimin en soluk zamanlarında hüzne boyanır hazan olurum.Hazan rengim/hazan zamanlarım çoğrafyalarımda akan kanlarımla beslenir.Kanım,damarımdan değil,canımdan akar/canım akar,hazanım yıkanır sıcak kanımla.Toprak;benim zamanımda-bende,üzerime serilmeye alesta bekleyen bir örtüdür;beşikte bebeğin,secdede cemaatin,hastahanede yaralının üzerine örtülmeyi bekleyen bir örtü.
Ben,babamın zamanının ve babamın ötesinde,senin olacak olan zamanının ve senin geri'nde olanım.Zaman,bende;yazı,şiir,İstanbul.Hep virgüllü bir yaşamak biçimi;hızlı-yarım nefes!Sarhoş adamın yalpa yürümesi;acılarıma çarpıp onları dirilten.Benim zamanım;gidenin ardından mektuplar yazıp,gelmemesi için dileklerde bulunmak,acının özleme bulanmış tadını tatmaktır.
Evlat,
Korkumun olmadığı/cesaretimin "deli" liğime sırt dayayıp,meydanda meydan okuduğu bir zamandır benimkisi.Aç kalmak korkum yok,deliliğim;her nimet içi minnettarım.Benim minnet duyduğum başka birilerinin hayalini bile kuramadığı bir varlık olabilir.Benim az'ım yoktur "bu kadar olması hayırlı kılınmıştır" ım vardır.Kıyıya koyacağım olmaz,mazlum için kıymalıyım'ım vardır.Benim zamanımda;babamın toprağı-senin geleceğin biraradır
Evladım,
Konuşalım biraz.Mevcut zamanı biz,üç kuşak birarada yaşıyoruz;babam,ben ve sen/babamın,benim ve senin zaman(lar)ımız.Babam seksen yaşında,gurbeti yok,toplumsal yaşamı yok,zatının telifi olan bir yaşamı yok.Ben,elli yaşımdayım,sılam yok,toplumun içindeyim ve bir kısmına göre "deli" yim,yaşamında;telifde,tevilde çokca.Sen,yirmi üçündesin ve henüz müktesep bir yaşamın yok ama,gurbetin de yok.Babamın yurdu,benim gurbetim/benim gurbetim olması gereken senin sılan."Zaman işte..."ve "insan işte..." savrulup duruyoruz,elden-ayaktan kesilinceye değin.Kimimizin, hiç geleceği olmazken/kimimiz geçmişsiz yaşıyoruz.Ne çok insan gördüm;"dün"de takılıp kalmış,yaşarken lanet ettiği "dün" bir ip olup oğazına geçmiş,bir türlü o ipi boğazından çıkaramayan.Ve,ne çok insan gördüm;"dün"ü hiç hatırlamayan,"bağlarından boşalmış"/bugünü boğazına geçirmiş,astımlı bir hasta halinde.
Oğul,
Ne çocuk ebeveyni/ne ebeveyn çocuğu seçebiliyor bu;harika bir seçimsizlik.Düşünebiliyor musun;çocuğunu seçebiliyorsun!cinsiyetini,saçını,rengini,boyunu,kilosunu,sağlık-hastalık halini...Dünya,hemen hemende tek tip insanla "dolup taşardı." Çocuğunu seçememek yada ebeveyni seçememek "paha biçilemez" bir değerdir.
Sen ve kardeşlerin,seçme hakkım olmaksınız "sahip olduğum" en seçilesi güzellikler",eşsizlik"lersiniz.Şükrünün edası ancak edasının imkânsızlığı anlaşılarak bilinecek bir seçimsizlik.
Üç zamanı aynı zaman diliminde yaşayan üç kişiyiz;babam,ben ve sen.
Babam;toprağı bilir sadece.Tarlası olarak,bahçesi
olarak,kendisinin olarak.Herşey toprakla anlamlıdır O'nun için.Toprak;anadır;sarar,yardır;sarılır/sarılınır,evlattır;sevilir,gelir kapısıdır.Herşey toprak/toprak herşeydir.Bazan buna kızsam da çoğunlukla "başka ne/nasıl olabilir ki?" diyorum;" adamın hayatı bu.Gözünün ilk gördüğü toprak,hep yanında olan toprak,hep yanında olduğu toprak.Ola ki;anacığımdan bile çok sevmiştir toprağı.Anacığımın anlamı bile, toprakla anlam kazanmıştır.Babam;toprak zamanlı bir insan.İçinde toprak olmayan bir iş,bir sohbet,bir ticaret,gezi...ne bileyim;bir olgu olamaz.Dolayısıyla seninle benim zamanımıza aykırı,bizden ileride geçmiş ama geri kalmış bir zaman.Ne benim oluşmam/olgunlaşmamda etkisi olabilmiş,ne sana etkisi olacak bir zaman.
Ben,"bir karış toprağı"olmayan ama işi toprak olan.Toprağa dokunduğunda çiçek olduran,yeşil olduran,toprağa ebelik yapıp ağaç doğurtan ben.Zamanını toprağa dokunup şiirle tesviye edip,nesirle renge ve kokuya boyayan ben.Toprağa,dişinin kokusunu/erkeğin otoritesini duyarak bakan ve toprakta yaşamın;cinsler,renkler,kokular harmonisini gören ben...
Din takıntısı olan,takıntısını imanlaştırmıl ben.imanlaşmamış takıntının hastalık/takıntı olmamış imanın boş bir kabuk olduğuna inanan ben.Takıntı;aklın sapmışlığını kalbin törpüleyip şekillendirmesiyle oluş.Din denilince beni bağlayan(?) İslam'dır.İslam;tüm anlamlar,tüm oluşlar,tüm varlığın menbaı,var ve yok'luğun sebebi.Rahime düşüşten toprağa dönüşe kadar İslam.Baba-ana,yar,çocuk,vatan,yaşam ve ölüm;İslam.Söz;O'nunla manaya kavuşur,yüz O'nunla güzelleşir,öz O'nunla vücuda kavuşur;emelleşir,amelleşir.
Ben,babamın,toprak rengi zamanının içinden çıkmış yeşil bir zamanım.Rengimin en soluk zamanlarında hüzne boyanır hazan olurum.Hazan rengim/hazan zamanlarım çoğrafyalarımda akan kanlarımla beslenir.Kanım,damarımdan değil,canımdan akar/canım akar,hazanım yıkanır sıcak kanımla.Toprak;benim zamanımda-bende,üzerime serilmeye alesta bekleyen bir örtüdür;beşikte bebeğin,secdede cemaatin,hastahanede yaralının üzerine örtülmeyi bekleyen bir örtü.
Ben,babamın zamanının ve babamın ötesinde,senin olacak olan zamanının ve senin geri'nde olanım.Zaman,bende;yazı,şiir,İstanbul.Hep virgüllü bir yaşamak biçimi;hızlı-yarım nefes!Sarhoş adamın yalpa yürümesi;acılarıma çarpıp onları dirilten.Benim zamanım;gidenin ardından mektuplar yazıp,gelmemesi için dileklerde bulunmak,acının özleme bulanmış tadını tatmaktır.
Evlat,
Korkumun olmadığı/cesaretimin "deli" liğime sırt dayayıp,meydanda meydan okuduğu bir zamandır benimkisi.Aç kalmak korkum yok,deliliğim;her nimet içi minnettarım.Benim minnet duyduğum başka birilerinin hayalini bile kuramadığı bir varlık olabilir.Benim az'ım yoktur "bu kadar olması hayırlı kılınmıştır" ım vardır.Kıyıya koyacağım olmaz,mazlum için kıymalıyım'ım vardır.Benim zamanımda;babamın toprağı-senin geleceğin biraradır
Yorumlar
Yorum Gönder