Huseyin FIRAT'ın Dünyasına Hoşgeldiniz...

80'li yılların başında 3. çeyreğinin sonuna kadar akşamları okulda çıkınca elime bir kitap/bazan çizgi roman alır,Yurtyeri'ne giderdim.Hayvanları toplar teslim eder çoğunlukla köye geri gelirdim.Yatsıyı bulurdu bu geliş.Yol boyunca kitap okur ve yolun bittiğini farketmezdim.Çizgi roman okuduğumda Tommiks,Zagor,Çelik Bilek falan arkadaşlık ederlerdi,kalabalık,hoşsohbet yolculuklarım olurdu.Bazanda Yüzbaşı Volkan Rus uçaklarıyla dalaşı sırasında üzerimden geçerdi sanki.Kinova'nın korkunç yüzünü çizerdim gökyüzüne;korkumu öldürmek için... Elekci Dağı'nda,AltıKavak'ta,HasanBalı'larda,Kiresbi'de hayvanları ararken kitapların sayfa aralarından çıkıp bana yardım ederdi sanki anlatılan şahıslar.Çok kalabalık olurdum ve yalnızlığı böyle öğrendim sanırım. Yatılı okulda çok kalabalıktım.Okul sürecinde gerçek ve sıcacık kalabalıklarım oldu.Hemen hepsi aynı ekonomik sınıftaki arkadaşlarla,aynı etüdleri,aynı yatakhaneleri,aynı yemekhane sırasını paylaşmak "yarın...

Birisi Dönüp aynadaki görüntüsüne Uzun uzun ve acıyarak baktı. Tutamadı yorgun bakışlarını Gözlerinden yağmur gibi yaş aktı Ve ilk çekindiği resmini yaktı.     Alnında vadiler gibi çizgiler     İçlerine acıları dizdiler     Silik harfler ile kara yazgılar     Tutamadı bulutları bıraktı     Ve ikinci resmi yavaşca yaktı. Bu gece yattığı son gece olsa Sabaha soğumuş bedeni kalsa "Elbet bir gün gideceğim nasılsa!.." Dizde derman,gözlerinden fer çıktı Birkaç resmi daha orada yaktı.     Soluk bir beniz ve dalgın gözleri     Gamzevari çökükleşmiş yüzleri     Yarının korkusu dünün izleri     Umut hep olsa da dert muhakkaktı     Birkaç resmi daha ateşe kaktı. Aynaya bir daha baktı ve güldü Aynada gözüken bir avuç küldü Başı,gövdesi ve elleri döküldü Ruhu bedeninden sevinçle çıktı Döndü,kalan tüm resimleri yaktı.

 Gecenin bir vakti korkuyla kalktı  Çekingen gözlerle dışarı baktı  Derin derin nefes aldı bıraktı  "Ölüm"dedi "niye böyle uzaksın?"     Bir bardak su içti,balkona çıkıp     Karıştı geceye bir türün yakıp.     İçinde biriken hasrete bakıp     "Gülüm" dedi "niye böyle uzaksın?"  Uzakta bir ışık sarımsı,ölgün  Farkında; yavaştan ölüyor gün gün Topladı kendini gidiyor sürgün "Yolum" dedi "niye böyle uzaksın?"    Yercesine çekti cıgarasından    Savurdu hızlıca leb arasından    Yittiği içinin maverasından    "Halim" dedi "niye böyle uzaksın?" Güller açan kelimeler bilirdi Konuşunca gül kokusu gelirdi Kalpte sevda,dilde  şefkat olurdu "Dilim" dedi "niye böyle uzaksın?"    Bardağa doldurdu cennet şarabı    Kaldırdı gönlünden çölü,serabı    Gördü varlığını ören turabı    "Sal'ım" dedi "niye böyle uzaksın?"