Huseyin FIRAT'ın Dünyasına Hoşgeldiniz...

Orhan Gencebay'ın bir şarkısı gibi başladım güne; "Bugün içimde bir başkalık var, Durup durup "seni sevdim!" demek geliyor." Sebebi yok,öyle işte!Bir ilkbahar seli,bir tatlı meltem esintisi,bir kulakları kesen ayaz tadı... Evvelsi gün,akşam;yokuşu çıktım,dönüp geri baktım.Maltepe cezaevinin loş ışıklarının üstünde turuncumsu bulutlar,saklanıp ortaya çıkan keskin bir Hilal...Bahçecik'te buldum kendimi bir anda...Elekçi dağının bitişinde başlayan düzlükte yatmışım sırtüstü Samanyolu'nu seyrediyorum.Uzaklardan köpek,çan-zil sesleri geliyor,havada asılı duran ateş böcekleri gibi zayıf ışıklar farkediliyor.Gece,olabileceği uç noktada "beraber" türküler mırıldanıyor,duyabilenler için. Kalktım,her zaman ki işlerimi yaptım.Babamla ilgilendim.Babamla ilgilenmek çoğunlukla huzur veriyor.Bazan çocuk gibi sevmek geliyor içimde;bugün içimde bir başkalık var/Durup durup seni sevdim demek geliyor.Babam hiçbir çocuğuna sevdiğini söylememiştir,ben hatırlamıyoru...

İlk insansız savaş uçağının yerden teker kestiği gün,hiç hizmetsiz bir belediye başkanının uyduruk "cezalandırılması"nın konuşulduğu ülke gibiyim;anlamsız.       Yüzyıl boyunca boynundaki boyunduruğu,sırtındaki semeri,ağzındaki gem'i hissetmeyip,"adam" olduğunu kulağına bağırarak söyleyen ve kendisine değer veren yöneticiye "müstebit" diye karşılık veren canlı gibiyim;nankör! Verdiği tüm nimetlere "Benim kalbim temiz!" diye karşılık veren kul gibiyim;kendini kandıran!..      Sıradan libas içinde yarının çürüyeniyim,bunu bildiğim halde gereğince yaşamaktan uzak bir ademim. Ölüm mutlaka var,hepimiz biliyoruz.Hepimiz sadece ölenler için ölüme inanıyoruz.Hiç ölmüş diri gördünüz mü? İnsan insana vesiledir;malını ver(e)mez ama ateşe atar.Ateşten koruyan vesile de vardır elbette. Hayat;kimimizde bir ayet,kimimizde bir türkü,kimizde bir boşluktur.Aklım erdi-ereli düşmekteyim.Ve bildim ki;sonsuz boşluk sadece insanın içinde... Bir gün daha başladı,tak...

Tüm sonların ölüme çıkışı gibi; Kalktım,rutin eylemlerimi yaptım. Yutubdan türküler açtım.Türkülerin seline karıştım...sanırdım;Orhan Gencebay'ın sesi çalındı kulağıma;ufka uzanan yolun... Kimini yakıp gitti, Kimini yıkıp gitti...Ne zaman geldi Ferdi Tayfur.Babam "Bu adam niye hep ağlıyor?" derdi Ferdi'nin kasetini koyduğumda teybe.Hâlâ ağlıyor,belki benim yerime ya da birilerinin yerine.Aa,Müslüm'ün sesi "Hangimiz sevmedik..." Kaçımız sevildik?Yok,çoğumuz tek yön sevdik,bizden başka giren olmadı o yöne. Ufka uzanan yolun O'na gelen yol sanıp kendi kendimize gülümsedik;umut işte!Sonra;O'nu da alıp gitti be şehrin geceleri;kalakaldık hüznümüzle,dünya kırıklığımızla."Deliler gibi sevme"nin delilik olduğunu samimi bir şekilde öğrendik. Kızım geldi gözlerini oğuşturarak,taptaze bir hayat olarak,yeni bir umut,sanki bir tövbe gibi.Kulaklarımı o seslere,gözlerimi o viranelere kapattım,kızımı sarmaladım;nazlı,naif,günahsız bir dünya...      HAY...