SEVDİĞİNDE...
Sevdiğinde,güçlü hissedersin kendini.Kendine şifa olursun. Sevdiğinde,gönlün yara tutmaz,sevmenin iyileştiriciliğinin üzerine ilaç yoktur.En ağır yarayı bile ancak sevdiğin ve sevgisiyle açar.Duyduğun sevgiyle otarırsın yaranı. Sevdiğinde,yaşamak için sebepler uydurursun.İçinde ilkbahar canlılığı,yaz sıcağı,sonbahar hüznü,kış güneşi doğar.En sıkıntılı zamanlarda bile sevgi bir ümit olarak çıkar önüne. Sevdiğinde,dayanamayacağın yükün olmadığını düşünecek kadar cezbeye kapılırsın.Sevmek meczupluktur bir yanıyla.Meczupların en bilinenidir Mecnun,en cevvalidir Ferhat... Sevdiğinde,çöller vahalaşır,yollar haz verir,dağlar yol olur,ayaklar yorulmaz... Sevdiğinde,sevdiğinden gayrısına oruçlu olursun.İftarının olması gerekmez belki,olmamalıdır da.Oruçların en kalbi olanıdır sevmek. Sevdiğinde...insan olman anlam kazanır. Allah,kulunu sever ve sevginin ne kadar verici olduğunu Allah gösterir;düşmanına da,dostuna da rızkını verir.Bu,sevginin/sevmenin en görünür temsilidir. Sevdiğinde...Allah...