Eski Eve ağıt
Karanlığında gizli hayaletler gördüğüm, Bu virane eskiden belli ki bir saraymış. Zaman onu öğütmüş-toz duman etmiş,şimdi; Gördüm ki bahtı benim bahtım gibi karaymış. Hayaletler hüzünlü,duvarlara dert sinmiş, Pencereler bir ölü gözünce karanlıklar; Baktıkları her yere koyu bir gece inmiş, Sıvalara işlenmiş masalsı sevdalıklar. İki damla yaş gördüm karanlık gözlerinde, Hayaletleri bile ağlıyor gibiydiler. Birtek benim duyduğum ağıtsı sözlerinde, Sessiz çığlıklarıyla çağlıyor gibiydiler. O eski evlerde ki yaşanan muhabbetler, Şimdi ki evler bile sohbetten muhannetler.